Τέλος καλοκαιριού και όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος έφτασε η ώρα να κόψουμε τις κατα κόκκινες πιπεριές μας…
Πιπεριές που φροντίζουμε με τόση αγάπη και ανυπομονούμε να μεγαλώσουν για να φτιάξουμε τα νόστιμα ζυμαρικά μας.
Φέτος είχαμε μεγάλη βοήθεια από τούς δύο μικρούς βοηθούς μας που με το ένα χέρι έβαζαν τις πιπεριές στο τελάρο, με το άλλο έτρωγαν και από καμία!
Βρισκόμαστε στον ‘μαγευτικό’ Καστανά ένα χωριό λίγο παραέξω από την Θεσσαλονίκη εδώ που γίνεται και η γιορτή καρπουζιού κάθε Ιούλιο. Μαγευτικός γιατί είναι εκεί η γιαγιάκα μου και γιατί στη μέση της πλατεία δέσποζε το παλιό παντοπωλείο του παππού μου -που τώρα έχει μετατραπεί στο φαρμακείο του χωριού- από όπου και ξεκίνησε ‘το εργαστήρι της Ειρήνης’.
Θυμάμαι τον μπαμπά μου να ψάχνει όνομα για την επιχείρηση και μια μέρα να ανακοινώνει στη μαμά.. ”Ειρήνη, θα το πούμε σαν και εσένα”.. Το εργαστήρι της Ειρήνης ή mama irene όπως το κάναμε αργότερα για πιο εύκολη ανάγνωση από όλες τις χώρες.
Με αρκετό παιχνίδι και κυνηγητό στην αυλή -πού πραγματικά τόσο πολύ θα ήθελα να έχουμε και στο δικό μας σπίτι-..
Το σπίτι της γιαγιάς είναι μπροστά στη πλατεία και δίπλα από το Δημαρχείο. Το χωρίο είναι πολύ μικρό και πλέον με κάτω από 600 μόνιμους κατοίκους που οι περισσότεροι είναι Πόντιοι. Όταν είχε όμως ζωή όλα ήταν πιο όμορφα.. Το παντοπωλείο δούλευε και είχε πάντα κόσμο που έκανε κουτσομπολιό, στην πλατεία έπαιζαν παιδιά στις κούνιες.. και εγώ μαζί με εκείνα. Στο Δημαρχείο πηγαινοέρχοταν κόσμος και από τα γύρω χωριά ενώ όλο και μια ανακοίνωση έβγαινε από τα μεγάφωνα. Κάθε Πέμπτη, είχε μια μικρή λαϊκή αγορά που γινότανε μια φορά την εβδομάδα εδώ μπροστά…
Το σπίτι της γιαγιάς λοιπόν έχει αυτές τις αυλές του χωριού με το γκαζόν, την πέτρα, τη μεγάλη καγκελόπορτα, τα δέντρα γεμάτα φρούτα και τα ανθισμένα λουλούδια… Είχε και μια μεγάλη ελιά στο κέντρο που όταν ήμουν μικρή που με έχανες που με έβρισκες ήμουν σκαρφαλωμένη επάνω αλλά όταν παραμεγάλωσε δεν είχε κουράγιο να την φροντίζει άλλο και την έκοψε.. Στο ένα κομμάτι της αυλής έχει μπαξέ και πίσω από το σπίτι είχε το κοτέτσι και τον στάβλο. Βέβαια μόνο το παλιό μπλέ τρακτέρ του παππού έχει μείνει στο σκέπαστρο έξω από τον στάβλο. Και αυτό έχει ξεθωριάσει από τα χρόνια. Πάντως ο Στελάκος τρελαίνεται να ανεβαίνει και να ζητάει κάθε φορά να το βάλουμε μπρός για να πάει στη δουλειά του!!
Πίσω στις πιπεριές τώρα… Οι πιπεριές Φλωρίνης είναι η μακεδονική ποικιλία της κόκκινης πιπεριάς με τη γλυκιά γεύση.
Αποτελούν μια εύγευστη επιλογή, πλούσια σε βιταμίνες C, Α, Κ, B6 και Ε. Ταιριάζει σε διάφορες παρασκευές στη κουζίνα όπως στις σαλάτες, στην ομελέτα, ψητή στο φούρνο ή στα κάρβουνα, σε διάφορα φαγητά. Η κατανάλωση της εμπλουτίζει τον οργανισμό μας με τα απαραίτητα <<εφόδια>> καθώς περιέχουν και σημαντική αντιοξειδωτική δράση.
Ντιπ με πιπεριές Φλωρίνης
Ψήνω τις πιπεριές στον φούρνο και τις ξεφλουδίζω. Καθαρίζω τα σπόρια και κόβω σε λεπτές λωρίδες. Προσθέτω αλάτι, μαϊντανό, σκόρδο, λάδι και λίγο ξύδι. Γεμίζω τα γυάλινα βάζα (τα οποία έχω αποστειρώσει) τα κλείνω με το καπάκι και τα τοποθετώ σε μια κατσαρόλα το ένα δίπλα στο άλλο και γεμίζω με νερό μέχρι το στόμιο του βάζου (να μην ξεπερνάει το καπάκι). Βράζω για 10′, ξανά σφίγγω τα καπάκια και τα γυρίζω ανάποδα μέχρι να κρυώσουν. Αποθηκεύω σε δροσερό μέρος.
Στο σπίτι μας πάντως τις πιπεριές Φλωρίνης δεν τις προλαβαίνουμε. Τα μικρά ζουζούνια τις τρώνε ωμές δυό δυό!
